1 ene 2017

Día 1: Barcelona - Chicago

Con tres días de retraso por fin podemos empezar a contaros lo que nos vamos encontrando de momento en los Estados Unidos. Hasta hoy no ha sido posible porque en Chicago no teníamos Wi-Fi.

El Viaje:

Hay una cosa que me ha quedado muy clara durante las primeras horas del viaje: preocuparse es estúpido e inútil. Días de nervios y comeduras de cabeza para conseguir no dormir apenas la noche previa a la salida. Al final, todas las preocupaciones han sido infundadas y todo ha salido rodado: En el aeropuerto de Barcelona, una amable chica nos ha colado delante de una interminable cola en el mostrador de facturación, el temido control aduanero de USA ha quedado en 20 minutos de cola y un amable agente (si, no es coña, amable) que nos ha puesto el sello en el pasaporte sin mayor problema, las maletas, a la primera, las dos bien juntitas, el coche de alquiler, pues hemos pagado un compacto y el chico del parking nos ha dado un Mid-Size por la cara (it's OK for you, guys), el cambio automático del coche, aparte de unos cuantos tirones en el aparcamiento del aeropuerto, sin mayores problemas, es como llevar un coche en el Gran Turismo. Lo dicho, preocuparse antes de tiempo es una tontería, los problemas hay que solucionarlos cuando se presentan (si lo hacen) no antes.



Chicago:

La primera impresión, según uno se va acercando es de "vaya pedazo de ciudad en la que nos estamos metiendo", pero al adentrarse, te das cuenta de que pese a los gigantescos rascacielos, es una ciudad hecha en una escala muy humana. Es mil veces peor conducir por Barcelona que por Chicago. Las avenidas son anchas, hay grandes parques y zonas peatonales y sobretodo, es una ciudad bonita, lo primero que hicimos pese a estar reventados tras catorce horas de viaje, fue salir a caminar.



Bajamos por la Magnificient Mile, una calle donde se concentran las mas exclusivas (y caras) tiendas, y donde se empieza a apreciar la arquitectura de los rascacielos típica de Chicago. Luego nos acercamos a la orilla del Lago Míchigan, para disfrutar de un paseo por el Navy Pier, una gran zona de ocio construida sobre un espigón que se adentra en el lago, con una gran noria, atracciones, circo, conciertos, bares... Como una gran feria permanente para toda la familia.


Para volver, encontramos sin querer un paseo que discurre paralelo al Chicago River, con pequeños cafés, gente haciendo footing, barquitas que se adentran en la ciudad... todo muy idílico. Nos gustaron mucho también los puentes levadizos que cruzan el río, hechos de hierro, y muchos de ellos con tráfico en dos niveles diferentes. Virguerías de la ingeniería, vamos. Igual que el hecho de poner el Metro de la ciudad elevado sobre las calles en lugar de sepultarlo por debajo.



Día 2: Bajo el sol de Chicago
La llaman la ciudad del viento, y es verdad. No te puedes librar de una brisa polar que te refresca continuamente...
  • votar

7 comentarios:

  1. Ahí está, disfrutando del camino.

    ResponderEliminar
  2. Hola!!!! por lo que veo habeis llegado bien, me alegro un monton ahora a prepararse para empezar a tragar kilometros...ui! perdon millas!!! a pasarlo bien que ya os habeis quitado el palo del vuelo, un abrazo!!

    ResponderEliminar
  3. Hola... Quería felicitaros por vuestro trabajo en este blog..acabamos de llegar a Chicago y vamos a seguir este blog como guía, me lo pase genial cuando lo leí
    Os iré contando

    ResponderEliminar
  4. Hola Javier, soy Oriol y mi mujer y yo estamos pensando en hacer la ruta este verano y tengo algunas dudillas que si no te importa de coloco aquí porqué no he podido encontrar tu email:

    - nos recomiendas contratar los hoteles antes de empezar el viaje? o vamos tirando sobre la marcha?
    - crees que vale la pena coger un pack de esos que tienen avión, hoteles y coche?

    seguro que me saldrán más dudas, te importa si te las comento?

    Muchas gracias.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Oriol,

      Sobre lo que me preguntas, depende mucho de cómo seáis y cómo os guste planificar las cosas. A nosotros nos gusta mucho ir a nuestro aire y por lo tanto, los hoteles y el coche los reservamos por nuestra cuenta y los vuelos y el seguro de viaje con una agencia. Es más trabajoso hacerlo así, pero yo creo que también es más flexible y se va a adaptar más a vuestros horarios, los días que tengáis, etc.

      Luego, los hoteles los llevamos reservados de casa por dos razones: Una es que íbamos en verano y no teníamos ni idea de si habría mucha ocupación o sería fácil encontrar habitaciones. La verdad es que hay muchos moteles, así que creo que esta razón no tenía mucho sentido, pero eso no lo sabíamos entonces.

      La otra razón fue la de poder buscar con Tripadvisor los moteles más económicos y mejor valorados, para no llevarnos sorpresas desagradables.

      Si hoy tuviese que hacer de nuevo la Ruta 66, solamente reservaría hotel en Chicago, Las Vegas, Gran Cañón y sitios así emblemáticos donde sepa seguro que voy a querer alojarme, y luego entremedias me planificaría más o menos las etapas, pero dando un poco de flexibilidad, por si un día apetece ir más tranquilo y perder el tiempo viendo tal o cual cosa, no haya que ir con la presión de "hay que llegar hoy a tal pueblo que está a 200km". O al revés, al igual un día no te apetece pararte mucho, o no ves nada interesante y pegas un tirón más de lo pensado. Eso si, sabiendo un poco de antemano los mejores moteles de cada sitio.

      Bueno, es mi opinión, ya no me enrollo más que me va a salir una entrada nueva del blog, jejeje... Tu mismo, aquí la disyuntiva está en si prefieres currarte mucho la organización y hacer el viaje que de verdad quieres, o si prefieres no calentarte mucho la cabeza y hacer algo más estandarizado.

      Ah, y como ves, no solo no me importa responder dudas sino que me explayo en ello.

      Un saludo!

      Eliminar
    2. Hola Javi, comentarte que ya hemos hecho la ruta. Hoy estamos en San Francisco y volvemos hacia Barcelona. Quería darte las gracias porqué tu blog nos ha ayudado mucho.

      También comentarte que durante nuestro viaje hemos estado escribiendo nuestro propio blog. Por si te interesa esta en http://oriolrius.cat

      Eso si, lo hemos hecho en catalán. Por otro lado quería comentarte que hay algo en tu página de blogger que hace que la CPU de mi portátil se ponga a mil. No he tenido tiempo de mirar que es, pero me jugaría algo que es algun javascript que tienes descontrolado y que consume recursos sin parar. Te recomiendo que te lo mires porqué es realmente molesto.

      Un saludo y muchísimas gracias de nuevo por tu trabajo.

      Eliminar
    3. Ei, estic mirant el teu blog, molt interessant. Jo també vaig començar amb un IBM PC com el de la foto, quin troç de màquina ;). M'alegro que t'hagi servit el nostre blog i que us hagi sortit el viatge tan bé.

      Sobre el que em comentes de la CPU, m'ho miraré, encara que no tinc gaire idea. És curios, perque jo me l'he mirat amb un portàtil vell que tinc amb Lubuntu i no he notat aquesta sobrecàrrega. A veure si tinc una estona i m'ho miro, merci per avisar.

      Eliminar